Agapium

Έρχονται στιγμές που όσες ενέσεις κι αν σου κάνουν, δεν μπορείς να ξαναπετάξεις. Ξανά στη γή...

We Are All Made Of Scars...

Ουλές,
αμυχές,
τραύματα,
πληγές,
κοψίματα,
εγκαύματα,
σπασίματα,
κατάγματα,
ραγίσματα
κλάματα

Όλοι είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό...

Χρόνια Πολλά!

Χρόνια πολλά, αλήθεια!

p.s. (Κάτσε ρε μαλάκα γράψε ένα ποστ φυσιολογικό, λίγο πιο μεγάλο από αυτά που έγραφες μέσα στο 2009 - ακόμα κι όταν πίστευες πως κανείς δεν ασχολείται πια με τις ανοησίες σου, ακόμα και τότε βρέθηκαν τόσοι άνθρωποι να κάνουν σχόλιο στις αναρτήσεις σου, έλα μην είσαι γουρούνι, ούτε για ψώνια θα πας, ούτε το facebook θα τα βάψει μαύρα αν περιμένει για λίγη ώρα, ούτε σε βιάζει τίποτα τόσο. Οκ, παραμονή Χριστουγέννων το θυμήθηκες, τι να κάνουμε; Γράψε καμιά λέξη παραπάνω. Τι να γράψεις; Θυμάσαι πέρυσι που είχες δώσει 50 λεπτά σε ένα κοριτσάκι; Τι ξεφτίλα κι εκείνη. Μην το αφήνεις, γράφε, γράφε, δεν μπορείς να σταματάς όταν ακούς το "Satan" από τους Orbital. Απλώς δεν γίνεται. Ξέμεινες σήμερα; Και βαριέσαι με το κορίτσι; Πάντα βαριέσαι, αλλά μόλις μπήκες στα 32 - δεν θα έπρεπε. Και σε κάλεσαν ήδη σε ένα πάρτι για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Αλλά εσύ βαριέσαι. Και είσαι και κότα. Λυπάμαι Γιαννάκη. Η αλήθεια να λέγεται. Δεν σε σώζει ούτε το 2010. Ακόμα δεν ξέρεις τι σου γίνεται και αμφιβάλλω αν θα μάθεις ποτέ. Και πλησιάζεις και τα 33, ε; Μην ξεχνιόμαστε. Ακόμα παίζει το "Satan" - μη σταματάς. Μη σταματάς λέω. Συνέχισε να γράφεις, κάποιοι έχουν φτάσει μέχρι εδώ, διαβάζουν ακόμα και μάλλον θα σου πουν πως τους άρεσε. Οκ, είναι γιορτές, το πνεύμα των Χριστουγέννων θα τους επηρεάσει. Ναι, θα σου δώσουν 50 λεπτά από το πουγκί τους. Και θα λες κι ευχαριστώ. Γιατί πριν απ' όλα έμαθες να είσαι ευγνώμων. Τι άλλο; Τι άλλο; Βαριέσαι; Δεν ξέρεις τι να κάνεις σήμερα; Το σήμερα δεν έχει καμία διαφορά από το χθες και πιθανότατα από το αύριο. Εκτός βέβαια κι αν κερδίσεις το τζακ ποτ. Τότε μπορεί να βάλεις το χέρι πιο βαθιά στις τρύπιες τσέπες σου. Ακόμα; Ακόμα. Μη σταματάς. Δεν είναι σεξ, ποστ γράφεις και πλέον χαίρεσαι. Είναι μεγάλο. Και το "Satan" μόλις τελείωσε...)

Positive

H1N1+

Είναι Κανείς Εδώ;

Ήμουν περίεργος αν περνάει κανείς έξω από την πόρτα μου.

Βλέπω Το Θάνατό Του...

Η πηγή με τις ιδέες στέρεψε. Η στενοχώρια χάθηκε. Το blog μου σε λίγο δεν θα είναι πια...

All Killer, No Filler...

Ποτέ δεν σκοτώνεις όταν υπάρχουν αυτόπτες. Άλλωστε κάθε υποψήφιο θύμα μπορεί να σου (ξανα)φανεί χρήσιμο...

Αφηρημένο...

Αρχίζεις με ενθουσιασμό,
κάνεις όνειρα για το μέλλον,
προσπαθείς να γίνεσαι όσο καλύτερος μπορείς,
ανανεώνεσαι,
βρήκες κάποιον να βγάζεις τα απωθημένα σου,
ερωτεύεσαι, ερωτεύεσαι, ερωτεύεσαι,
όλα σου φαίνονται ομορφότερα,
νομίζεις πως κάπου βρήκες τον χαμένο ρομαντισμό του 2009 (ή του 2010 ή του 2011 κλπ. κλπ.)
προσπαθείς να είσαι πάντα εκεί,
δεν σε νοιάζει τίποτα άλλο,
θέλεις να το ζήσεις όσο πιο έντονα γίνεται,
νομίζεις πως όλα τα τραγούδια γράφτηκαν για εσένα,
νομίζεις...

Έρχονται οι μοιραίες λέξεις,
πέρασμα του χρόνου, ρουτίνα, συνήθεια, αγάπη (πριν ήταν έρωτας),
νιώθεις ότι θέλεις και λίγο ελεύθερο χρόνο,
χρειάζεσαι τις πραγματικά προσωπικές σου στιγμές,
ένας καυγάς είναι απλώς ένας καυγάς,
μερικές φορές δεν θέλεις αλλά δεν το παραδέχεσαι,
όλα πια μπαίνουν στη σφαίρα του νορμάλ
και δεν σε νοιάζει,
ή μάλλον σε νοιάζει, αλλά όχι τόσο ώστε να μην το ξεχνάς σε λίγα δευτερόλεπτα, άντε λεπτά, άντε ώρες,
το μέλι σου θα είναι εκεί,
ακόμα μπορείς να τρως και να σου φαίνεται νόστιμο,
νομίζεις πως όλα τα τραγούδια γράφτηκαν για εσένα,
νομίζεις...

Τελειώνεις;
Δεν ξέρεις τι να κάνεις,
αγαπάς (αυτό είναι το κρίμα),
δυσκολεύεσαι να πάρεις αποφάσεις,
σκέφτεσαι να δώσεις μερικές δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες ευκαιρίες ακόμα,
έρχεται άλλη μία λάθος απάντηση που σε πείθει ακόμα περισσότερο για τις σκέψεις σου,
αλλά είπαμε, αγαπάς,
και δεν ξέρεις που μπορεί να σε βγάλει αυτό,
βαριέσαι λίγο,
δεν βρίσκεις πια χρόνο,
οι ιδέες σου εξαντλήθηκαν,
μπορείς να το πας ως εκεί που σε πάει,
φοβάσαι ότι όλη αυτή η ανταπόκριση δεν είναι πια παρά ψυχαναγκασμός,
μέχρι που κάποιο βράδυ νομίζεις πως γράφεις το καλύτερο κείμενο σου, (δεν) εννοώ πως κάνεις το καλύτερο σεξ της ζωής σου - μέχρι το αμέσως επόμενο δηλαδή (...),
πλάνη,
βυθίζεσαι πάλι στην ψευδαίσθηση της ανασφάλειας,
αναρωτιέσαι γιατί είναι ακόμα εκεί για εσένα,
βρίσκεις και 2-3 χρόνια παραπάνω στη σακούλα σου και
ξαναγυρνάς στο σημείο μηδέν,
τότε που όλα σου φαινόταν ωραία,
ενώ στην πραγματικότητα ήταν απλώς η τόσο υποκειμενική σου ιδέα.

Στο μεταξύ, ακόμα νομίζεις πως όλα τα τραγούδια γράφτηκαν για εσένα,
αλλά αυτή τη φορά δεν φτάνει μόνο να το νομίζεις,
πρέπει να το πάρεις απόφαση.

Δεν υπάρχει σωτηρία. Τι περιμένεις; Είναι προφανές. Τελείωσε...
Αλλά εσύ ακόμα δεν ξέρεις...

Jesus Died The Same Way...

ναι,
οι άνθρωποι υπάρχουν μόνο για να γεμίζουν τους δρόμους,
αλλά ποιός καθορίζει την τύχη τους;
ποιος στέλνει σκιές να τρώνε τις σάρκες τους;
πιστεύεις στα ζάρια;
κι αν ναι, τα εμπιστεύεσαι;
και τι προτιμάς;
άσους, ντόρτια ή εξάρες;
κι αν δεν ξέρεις να παίζεις;
γιατί να χάνεις;
γιατί να κερδίζεις;
είναι άδικο να υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν τους ανθρώπους τους να λιώνουν κάθε μέρα.
καρκίνος.
τι σκατά είναι αυτό;
αιμόπτυση - φοβερή (κυριολεκτικά) λέξη.
ευχές και κατάρες χάνουν το νόημά τους σε αυτή την περίπτωση.
Θεός φυλάξοι,
αν και θα έλεγε κανείς πως ο Ιησούς ίσως πέθανε με τον ίδιο τρόπο...

υγ: Αν μου έρθουν στίχοι θα επαναλάβω τον τίτλο σε επόμενο post. Χεστήκατε, είμαι (περίπου) σίγουρος...

Gone With The Wind...

Νομίζω πως τελικά, τις πιο σωστές κινήσεις μου τις έκανα κατά λάθος...

Loser...

Ακόμα δεν μπορώ να ξεπεράσω πως έδωσα 50 λεπτά σε κοριτσάκι που μου είπε τα κάλαντα. Πόσο μαλάκας, Θεέ μου...

Μιλιτέρ

Το τρένο φτάνει από μακριά,
περνάει κοντά σου μα δεν σταματά,

Ένοχα βήματα που σπαν' τη σιωπή,
νυστάζεις, φοβάσαι, αναρωτιέσαι γιατί,

Φωνές ακούς από κάπου αλλού,
δεν βλέπεις τίποτα μ' ακούγονται παντού,

Κι όσο οι ήχοι την ησυχία παιδεύουν,
παράξενες σκέψεις μες στο μυαλό σου χορεύουν,

Και είσαι μόνος εσύ κι ο πόνος
κι ο φόβος
κι ο τρόμος
κι ο νόμος,

Κι όσο οι σκιές αλλάζουνε σχήμα,
ακούς του Μορφέα ακόμα ένα ποίημα,

Για όσα όνειρα έχεις γκρεμίσει,
πιο κοντά σ' άλλους κόσμους έχεις τώρα βαδίσει,

Κι αν είναι άδικα τα όσα ζεις,
κακές εικόνες ποτέ μην σκεφτείς,

Να ξέρεις πάντα η μοίρα ορίζει,
καθένας παίρνει αυτό που αξίζει...

Comeback

Έγραψα, να. Και;...

Μερικές φορές βιάζομαι να απογοητευτώ. Τι πράγμα κι αυτό, ε;...

Χρονια Πολλά...

...και καλά. Σε όλους. Μέσα από την ψυχή μου. Θα τα πούμε σύντομα. Φιλιά.

Ύφεση

Γαμώ. Μόλις έμαθα ότι απολύθηκα...

Standing Before The Gates Of The Infinite Sadness...

God was sitting right behind me.
Relying on hopes that rely on nothing…
I was waiting for you for my whole life and I lose you in a moment.

You said you like me.
I said I love you.
I think I found the missing link…

I am broken.
I do not exist.
I am a ghost.

Thank God, you never saw me crying.
Dramas start where hopes end.
If you could only love me as if you had never been hurt…
I will never love again (a girl that I haven’t loved before)…

I sound like I am chasing after a curse…
I couldn’t make out the darkness in your words.
With so many lights you can’t see the stars.

Now you are everywhere but out of my sight…

Ταπείνωση Και Περιφρόνηση

Η ψυχή μου είναι μία βρώμικη πουτανάρα και στις επόμενες σελίδες θα τη γαμήσω όσο πιο βίαια γίνεται.

Countdown To Extinction

"Confessing to the endless sin
The endless whining sounds.
You 'll be praying till next Thursday
to all the gods that you can count".

υγ.: στίχοι από το "My God" των Jethro Tull.

Career Days...

Βιάζεσαι; Γιατί; Υπάρχουν άνθρωποι που περιμένουν να ανάψει κόκκινο το συντομότερο δυνατόν. Αυτοί που κάνουν το δρόμο σπίτι τους και τα τζάμια του αυτοκινήτου σου καμβά. Θα είμαι ειλικρινής. Σπάνια τους αφήνω να μου καθαρίσουν το τζάμι. Μερικές φορές μάλιστα, μου έρχονται εικόνες με νταήδες που σπάνε ευχαρίστως τα μούτρα σε πρόσφυγες που τόλμησαν να ακουμπήσουν το αμάξι τους. Είναι αλήθεια πως μερικοί από τους «πεινασμένους» βγάζουν μεροκάματο τουλάχιστον τετραπλάσιο από το δικό μου. Είμαι σίγουρος. Έχεις πετύχει τον τύπο Κηφισίας και Φειδιππίδου; Είναι όμως και άνθρωποι που δεν έπιασαν ποτέ τα σωστά πόστα και τα όποια περισσεύματα θράσους τους τελείωσαν με το που βρέθηκαν σε ξένη χώρα. Και δεν τους βρίσκεις μόνο στα φανάρια.

Ο Αρσέτ από την Ινδία εκτίμησε ενάμισι Ευρώ περισσότερο απ’ όσο μπορούσα να φανταστώ. Είχα σοκαριστεί. Κι όχι μόνο αυτό. Στο καθαριστήριο που τον γνώρισα τον έβλεπα να καθαρίζει το αυτοκίνητό μου και ντρεπόμουν. Μαζί του μεγάλοι άνθρωποι από την Αφρική και την Ασία που θα μπορούσαν να με έχουν γεννήσει. «Όταν ξανάρθεις ζήτα τον Αρσέτ μου είπε. Μπορεί να κοιμάμαι στα πλυντήρια αλλά θα έρθω να στο καθαρίσω καλά». Γέλασα αμήχανα. Τι να του έλεγα; Του ζήτησα και συγγνώμη που δεν είχα περισσότερα χρήματα να του αφήσω ως tip.

Κάπου στον Σταυρό, Αύγουστο, εγώ έκανα διακοπές. Οι δρόμοι άδειοι. Ένα άλλο «παιδί» περίμενε... Πιάσαμε την κουβέντα. «Δεν έχει δουλειά», μου είπε κι εγώ του αντιπρότεινα να πάει να ξεκουραστεί και να μην ψήνεται άσκοπα στους 40 βαθμούς. «Όχι» μου απάντησε χαμογελαστά, πριν ανάψει πράσινο. Κι ένας άλλος στον Χολαργό, έλαμψε όταν τόλμησα να τον ρωτήσω από πού είναι. «Από το Αφγανιστάν» φώναξε περήφανα. Είμαι σίγουρος. Πιο πολύ εκτιμούν δυο κουβέντες παρά τα 50 λεπτά σου. Σταμάτα.

Κρυφτό

Ακόμα ψάχνω να βρω που πήγε ο έρωτας σ' αυτό το blog...

Almost Dead

Διάβασα πως 200 εκατομμύρια blogs δεν έχουν ανανεωθεί εδώ και 2 χρόνια (νομίζω)...
Γαμώτο, εκεί πάει και το δικό μου σιγά σιγά...

Τη Μέρα Που Δεν Φοβήθηκα Τίποτα

Καλημέρα Γιώργο,

Σήμερα το πρωί έλαβα ένα mail από τον αρχισυντάκτη μου με το οποίο ενημερώνομαι πως το site θα πρέπει να είναι έτοιμο μέχρι τις 29 Σεπτεμβρίου και πως οτιδήποτε άλλο κάνω θα πρέπει να μπει σε δεύτερη μοίρα. Μου γνωστοποιείται πως μέχρι την Παρασκευή θα πρέπει να έχουν ανέβει όλα τα items (δηλαδή όλα τα ρολόγια και gadgets – παρεμπιπτόντως, τα ρολόγια έχουν ήδη, αδιαμαρτύρητα, ανέβει), τα directories, να έχουν γραφτεί bios αντρών και γυναικών (τα 5 bios των αντρών που μου ανατέθηκαν έχουν ήδη γραφτεί εδώ και μέρες...), ενώ τέλος θα πρέπει να συνεννοηθώ με τα ατελιέ των ... και του ... για να πάρω φωτογραφίες και κείμενα άρθρων που θα βρω στο γραφείο του αρχισυντάκτη μου. Να ξανασημειώσω πως αυτά τα tasks θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι την Παρασκευή, ενώ ήδη είναι Τετάρτη πρωί (είχα επισημάνει στο παρελθόν πως καλό είναι να δουλέψουμε για το project πολύ πριν φτάσουμε στις 17 Σεπτεμβρίου, αλλά μου έχει γίνει κατανοητό πως δεν αποφασίζω εγώ).

Θα ήθελα από μέρους μου να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα τα οποία ενδεχομένως δεν έχουν γίνει αντιληπτά (για διάφορους λόγους το κάθε ένα από αυτά):

Α) Είμαι δημοσιογράφος (τουλάχιστον θέλω να είμαι) και δέχτηκα να ενταχθώ στην ομάδα σας για να γράφω (κυρίως) και όχι ως uploader. Αν θέλατε απλώς έναν uploader ίσως ήταν καλύτερη ιδέα να προσληφθεί ένα παιδί για πρακτική και να επικοινωνούσατε μαζί μου σήμερα για ενδεχόμενη συνεργασία. Θεωρώ πως έχω χάσει έναν χρόνο από την επαγγελματική μου ζωή (και πολλά από τη κανονική μου) απλώς ανανεώνοντας sites όπως του ... , του ... κ.ά. (ενίοτε και στη mobile μορφή τους), μορφοποιώντας το πρόγραμμα της τηλεόρασης και δελτία Τύπου για την ατζέντα του ... . Ακόμα και στο meeting της Δευτέρας άλλα πράγματα είπαμε κι άλλα αποδεικνύεται να συμβαίνουν σήμερα, πόσο μάλλον όταν το uploading για το οποίο ποτέ δεν ανέλαβα ευθύνη, πρέπει να γίνει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

B) Είμαι όσο το δυνατόν πιο τυπικός στην εργασία μου, έστω κι αν η ηθική και υλική ικανοποίηση που λαμβάνω ως ανταπόδοση θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τουλάχιστον δυσανάλογες. Ως εκ τούτου θα ήθελα να αντιμετωπίζομαι με περισσότερο σεβασμό και όχι ως τελευταίος τροχός της αμάξης (ή άλλως του τμήματος New Media), όντας κατά κάποιο τρόπο το παιδί για όλες τις δουλειές που προκύπτουν ανά τακτά διαστήματα (από λανσάρισμα ... ως υπεύθυνος ... sites – απλώς και μόνο επειδή τυχαίνει να γνωρίζω μερικούς παίκτες περισσότερο από τις/τους συναδέλφους μου).

Γ) Οι μηνιαίες μου αποδοχές ανέρχονται σε 750 Ευρώ «καθαρά». Αυτό μπορεί να είναι και δικό μου λάθος αφού θα μπορούσα να αξιώνω καλύτερες αμοιβές, μιας και εργάζομαι από το 2001 (με ένα μικρό διάλλειμα). Παρόλα αυτά, προσπαθώ να κάνω ότι καλύτερο μπορώ γιατί πριν απ’ όλα μου αρέσει να δουλεύω σε μία μεγάλη εκδοτική εταιρεία, χαίρομαι να συνεργάζομαι με πολλούς από εσάς και θεωρώ πως οι συνθήκες εργασίας είναι ιδανικές (για τα δικά μου μέτρα). Παρόλα αυτά δεν έχω σκοπό να εργάζομαι τις υπερωρίες (ούτε καν να βγαίνω σε εξωτερικές συνεντεύξεις) που απαιτεί το προαναφερθέν deadline, όχι για κανέναν άλλο λόγο (θεωρώ πως δεν έχω δώσει δείγματα τεμπέλη – όσο κι αν η φύση της δουλειάς που μου έχει ανατεθεί θα τα δικαιολογούσε), αλλά επειδή θεωρώ προκλητικό να ζητούνται από έναν άνθρωπο που έχει κάποια χρόνια δημοσιογραφικής προϋπηρεσίας αλλά αμείβεται πενιχρά και δεν πληρώνεται επιπλέον για τις ώρες που θα μπορούσε να αφιερώσει κάπου αλλού. Επίσης, θα πρέπει να σε ενημερώσω πως εσχάτως ψάχνω δεύτερη δουλειά (και αν παρουσιαστεί η ευκαιρία μία πιο ενδιαφέρουσα -όχι απαραίτητα καλύτερη- πρώτη), οπότε εκ των πραγμάτων δεν θα μπορώ να είμαι διαθέσιμος μετά το πέρας του ωραρίου μου. Τέλος, θα ήθελα να επαναδιαπραγματευτώ, αλλά αισθάνομαι εγκλωβισμένος μιας και ούτως ή άλλως τα καθήκοντά μου θα αλλάξουν (πολύ σύντομα ελπίζω) με αποτέλεσμα να φανώ άπληστος ή αχάριστος αν ζητήσω κάτι καλύτερο. Το χειρότερο όλων είναι πως δεν μπορώ να κριθώ πάνω στη δουλειά μου αλλά μόνο σε μία διεκπεραιωτική εργασία, συνεπώς θα πρέπει να περιμένω για αρκετά μεγάλο (υποθέτω) διάστημα μέχρι να βελτιωθούν οι αποδοχές μου.

Δ) Σχετικά με το site δεν έχω κάτι περισσότερο να προσθέσω απ’ όσα είχαμε συζητήσει προ μηνών. Ακόμα δεν ξέρω αν θα ήθελα ποτέ να ζητήσω δουλειά σε ένα site που δεν συμφωνεί ακριβώς με την εικόνα που εγώ έχω στο μυαλό μου (αλλά όπως είπα, κατανοώ πως δεν είναι δική μου απόφαση), καταπιάνεται με θέματα που εγώ δεν μπορώ να καλύψω (από grooming και styling μέχρι yachting και οικονομία), γίνομαι εντολοδόχος ενός αρκετά νεαρότερού μου συναδέλφου που σίγουρα υπερτερεί πολύ σε δημόσιες σχέσεις (αν και μου φαίνεται άκρως λογική η τοποθέτησή του στη θέση αρχισυντάκτη σε τέτοιου τύπου site), μένω αμέτοχος στην ανάπτυξή του, όντας ακόμα ο uploader του, δεν έχω καν γνωρίσει έναν από τους συντάκτες με τους οποίους στο κάτω-κάτω (κι) εγώ θα μιλάω και γενικά δεν φαίνεται να υπολογίζομαι όσο θα άξιζα ή έστω ήθελα. Επειδή το να αγχώνομαι για να ανεβάζω gadgets και κοστούμια σε ένα αντρικό site που πρέπει να βγει σε δύο μέρες, πρώτα απ’ όλα με προσβάλλει σαν άνθρωπο (όχι εργαζόμενο), παρακαλώ για κάποια λύση.

Ε) Επειδή το άγχος έχει ήδη κάνει εμφανή τα σημάδια του στο πρόσωπό μου (ενδεχομένως να έχεις παρατηρήσει κι εσύ τα κενά που υπάρχουν σε αυτό), επειδή ήδη από τις αρχές του Ιουλίου (λίγο μετά την προηγούμενη συζήτησή μας) παίρνω τρεις φορές την ημέρα φάρμακα κι επειδή δεν σκοπεύω να συνεχίσω επ’ αόριστον τη θεραπεία, σου ξεκαθαρίζω πως πλέον δεν με ενδιαφέρει η θέση την οποία καλύπτω. Αν ύστερα από όλα αυτά, θεωρείς πως κάπου έχω άδικο κι αν δεν είναι εφικτό να μου εγγυηθούν ορισμένα πράγματα, η παραίτησή μου είναι στη διάθεσή σου (θα ήθελα να συζητήσουμε για τη θέση μου στο τμήμα, αλλά φαντάζομαι πως ήδη ξέρεις τι μπορώ να κάνω).

Συγχώρησε το φορτισμένο και ίσως ειρωνικό κατά διαστήματα mail μου, αλλά δεν μπορούσα να κρατηθώ άλλο. Σε ευχαριστώ πολύ για τον πολύτιμο χρόνο σου.
Γιάννης

Θεα (χωρίς τόνο)

Η θεα από το μπαλκόνι της είναι ολόγυμνη. Τοποθετείται στον πρώτο όροφο της απέναντι πολυκατοικίας. Ήττα-σοκ...

Τόλης Και Φρίντα

- Ποιός είναι ο Τόλης και ποιά η Φρίντα;
- Ο Τόλης είναι ο πατέρας του πρώην μου. Δεν έχω πολλά πολλά με τον πρώην μου, αλλά με τον Τόλη κάνω πολύ παρέα. Έχει χωρίσει με τη γυναίκα του και η Φρίντα είναι η γκόμενά του.
- Πως γίνεται μια κοπέλα 26 χρονών να κάνει παρέα με τον πατέρα του πρώην της;
- Γίνεται.
- Και για πες, γιατί σε πρήζει η Φρίντα σήμερα;
- Χθες, ενώ έκανε ότι κοιμάται, κατάλαβε ότι ο Τόλης μου έλεγε πως του γυάλισε μία γκόμενα που γνώρισε πριν λίγες μέρες.
- Ωχ.
- Άσε ρε πούστη μου, με έχει πρήξει στα τηλέφωνα. Συνέχισε να το σηκώνεις εσύ μέχρι να βρω κάτι πιστευτό για να της πω.
- Οκ, αλλά πες μου κι άλλες λεπτομέρειες. Ως τώρα έχουμε μία νεαρή κοπέλα που κάνει παρέα με τον γκομενιάρη πατέρα του πρώην της. Χαχαχα.
- Μεγάλη ιστορία.
- Για πες!
- Λοιπόν, ο Τόλης και η Φρίντα είναι... ξαδέρφια.
- !!!
- Ναι, μαλάκα.
- !!! Και; Πως;...
- Ε, να, έχουν λίγο πιο ανοιχτά μυαλά. Χαχα!
- !!!
- Όταν ήταν ακόμα πιτσιρίκια - ούτε 20 χρονών - είχαν κάνει σχέση. Έρωτας κανονικός. Αλλά βλέπεις, ήταν μία σχέση που δεν μπορούσε να κρατήσει πολύ λόγω του περιβάλλοντος και της εποχής στην οποία αναπτύχθηκε.
- Σωστά.
- Μόλις χώρισαν, η Φρίντα παντρεύτηκε έναν πλούσιο τύπο και πήγε να ζήσει στην Ελβετία. Ο Τόλης έκανε τη δική του οικογένεια εδώ.
- Και τώρα πως ξαναβρέθηκαν;
- Ο άντρας της Φρίντας πέθανε κι αυτή γύρισε στην Ελλάδα. Στο μεταξύ ο Τόλης είχε χωρίσει. Όταν επέστρεψε αυτή, φρόντισε να ξανασυναντηθούν. Και ξανάρχισαν...
- Περίπου από την αρχή...
- Περίπου, ναι.
- Παιδιά δεν έχουν; Δεν τους λένε τίποτα;
- Τι να τους πουν; Δεν τρώνε κολλήματα. Τα παιδιά της Φρίντας ζουν στο εξωτερικό. Δεν πολυνοιάζονται. Φαντάσου πως ο ένας πάει κάθε καλοκαίρι για διακοπές στη Βραζιλία για κανά δίμηνο. Ούτε του Τόλη τα παιδιά δίνουν μεγάλη σημασία. Μεγάλος άνθρωπος είναι, ας κάνει ότι θέλει.
- Ούτε στα παραμύθια δεν γίνονται αυτά. Τόσες ανατροπές; Θα το βάλω στο blog μου.

Καλοκαιρινό...

Όποιος θέλει καλοκαίρι, να ξέρει πως μου έχει περισσέψει αρκετό ακόμα...

Η Θεωρία Του House

Όποτε περνάω έξω από ένα παλιό σπίτι με κυριεύει πάντα η απόλυτη περιέργεια. Είναι η φύση μου τέτοια. Θέλω να μαθαίνω όσο περισσότερα μπορώ. Δεν ξέρω γιατί, αλλά με τα σπίτια το κακό παραγίνεται. Θέλω την ίδια στιγμή να χτυπήσω το κουδούνι, να μπω μέσα, να συναντήσω τους ενοίκους του και να αρχίσω να κάνω ερωτήσεις ασταμάτητα. Να μάθω το ποιος, γιατί, πότε έμεινε εκεί, να ανακαλύψω το κάθε μυστικό που μπορούν να αφηγηθούν οι φωτογραφίες, οι καθρέφτες, τα κρεβάτια του. Είμαι πεπεισμένος πως οι πιο μεγάλες ιστορίες κρύβονται μέσα τους. Μου μοιάζει με θέμα που δεν θα μπορούσε να βαρεθεί ποτέ κανείς.

South Of No North

"Μήπως είσαι τελείως ξενέρωτος; Μήπως δεν έχεις κανένα πάθος μέσα σου;"

Γιατί μου το είπε αυτό; Πάντα συμφωνούσαμε πως είμαι "Βόρειος" κι εγώ χαιρόμουν με αυτό. Τώρα όμως με προβλημάτισε. Λες να είναι αλήθεια και να μην το καταλαβαίνω;...

Request 6 (Χώσε Και Σώσε)

Είχα την ατυχή έμπνευση να σημειώσω στην Roadartist πως θα μπορούσε να είναι πιο αιχμηρή με τους τύπους που κυβερνούν αυτόν εδώ τον τόπο. Στην απάντησή της, μου ζήτησε να γράψω τον δικό μου λίβελο. Το παιχνίδι παίζεται κάπως έτσι:

1. παίρνεις μια πένα
2. την βουτάς στο μυαλό σου (ποιο μυαλό;)
3. γράφεις 3 προτάσεις που θα έλεγες μπροστά σε όλους αυτούς που μας κυβερνούν
4. προσκαλείς όσους θέλεις (είστε όλοι προσκεκλημένοι)

Το θεώρησα εύκολο. Σκέφτηκα πως με τόσες μαλακίες που έχουν κάνει όσοι κατά καιρούς έχουν εκλεγεί από τον αθώο, αφελή ή ιδιοτελή ελληνικό λαό, θα μπορούσες να γράψεις και ένα και δύο και τρία και εκατό χιλιάδες τρία βιβλία. Όρεξη να έχεις να γράφεις, βουτώντας την πένα σου στη χολή.

Σκέφτηκα όμως, επίσης, πως 3 λέξεις θα μπορούσαν να τσακίσουν τα παχύδερμα στην πλειοψηφία τους κοστουμαρισμένα ανδρείκελα, αν φυσικά έβγαιναν από τα στεγνά στόματα τσακισμένων ανθρώπων που οι βολεμένοι δεν μπορούν να φανταστούν ότι υπάρχουν.

Πεινάμε

Αδικούμαστε

Φύγετε

Το ξέρω. Ακούστηκα σαν τον Πουλόπουλο. Τίποτα δεν θα αλλάξει με ένα παιχνίδι. Ούτε καν οι ψευδαισθήσεις μας...

The Beauty And The Mist...

Κι εγώ που νόμιζα πως οι όμορφοί άνθρωποι δεν στενοχωριούνται ποτέ;...

Angel Vs Life Festival - Summer 2008

Πέντε μέρες - τρεις σκηνές - δεκάδες ονόματα - δωρεάν είσοδος. Αυτό είναι το "πιο καυτό" φεστιβάλ του καλοκαιριού. Be there. We know you have already been ...

3 Parties A Day, Life Whispers, Mad2Luv, Weirdo, Sigmataf, Attalanti, Zelot, Kuvas, Fish-Bait, Desposini Savio, Aggeloskoni, Elen, Bebe, Maria Adouaneta, Alicia, Nina, Vampiria, Navigator, M...Ursula, Prasino Liker, Piece De Resistance, Hasapi Grammata, Crazy Tourists, Koulpa, Oneiroparmenh, Roadartist, X, Regina, Ysatis Today, Maria Lemonati, Kat, Ola Tha Pane Kala, So Young, Socrates, Qed, Akis, Metewritis, Athanasia, Thymisou Pos Me Lene, Thogias, Kybeli Dragoumi, Grigsgr, Sandy Cheeks, In The Sky, Votsala Sto Pani, Trotamundos, Anemoskorpismata, Axis Mundi, Wolfgirl, Colorblind, Ilive2loveme, Hliografos, Marionettie, Skouliki,Taxydromoooos, Sideras.

υγ: αρχικά ήθελα να γράψω όλα αυτά τα γκρουπ (τα ονόματα, sorry) κάτω από τον τίτλο "Deja Vu" και να ευχαριστήσω (στο τελευταίο μου post) όσους κάποια στιγμή πέρασαν από το blog αυτό. Θα έκλεινα γράφοντας: "Μην χαίρεστε. Είναι ένα post βγαλμένο από το μέλλον"...

The Downward Spiral...

Αν είχα τη δύναμη, θα έβγαζα από τη ζωή μου πολύ κόσμο...

Λογοτεχνολογία Ή Τεχνολογοτεχνία;

Δεν έχω τι να κάνω σήμερα (μετά από πολύ καιρό) γι' αυτό θα γράψω βλακείες μέχρι να έρθει η ώρα να φύγω από τη δουλειά (και μην πείτε πως δεν σας προειδοποίησα).

Κωνσταντίνοι, Ελένες, τελικός Champions League με τη σιχαμένη Manchester United (την πιο μισητή ομάδα του κόσμου μετά τον Ολυμπιακό), οπότε η χοληστερίνη θα χτυπήσει tilt. Δεν γαμιέται; Δεν πίνω, δεν καπνίζω, αν δεν φάω κιόλας τι θα μείνει; (Τώρα σκέφτεσαι πως είμαι 500 κιλά, αλλά οκ, είμαι περίπου 75, με ξυρισμένο κεφάλι και μεγάλα μάτια - Μια παλιά φωτογραφία στο Facebook έκανε θράυση - τότε που έμοιαζα ακόμα με τον Kurt Cobain)...

Και μετά τί άλλο; Έγραψα μερικά presentations ελληνικών δίσκων για ένα περιοδικό κι ελπίζω να τους αρέσουν για να αρχίσω να γράφω κι εκεί. Πρέπει να φαίνομαι κάπου για να επιβεβαιώνομαι. Κυρίως όμως, μου αρέσει να δημιουργώ. Αλλιώς δεν θα είχα και blog - σιγά το blog δηλαδή, αλλά αυτό έχω, αυτό εμπιστεύομαι.

Και βρήκα (στο Facebook) και μια παλιά συνάδελφο - μεγάλο όνομα στο χώρο - που κάποτε μου είχε βάλει τις φωνές γιατί έπαιξα μία "δύσκολη" Πρωτοψάλτη σε μεσημεριανή εκπομπή. Μου είπε πως είμαι "σπάνιο παιδί" και "πως αξίζω κάθε επιτυχία". Και είμαι σίγουρος πως τα εννοούσε. Την ευχαρίστησα και την άφησα μαζί με τους υπόλοιπους φίλους μου. Λίστεεεεεεες μου φώναζε...

Και ένας άλλος φίλος από τα παλιά μου είπε να του στείλω ένα βιογραφικό για να πάω σε ένα υπό κατασκευή μουσικό κανάλι (κάποιο... MTV). Φιλόδοξο και πολύ πρώιμο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Τον ευχαρίστησα κι αυτόν. Είναι τρομερό να σε βοηθούν άνθρωποι που ποτέ δεν κέρδισαν κάτι από εσένα. Νόμιζα πως δεν μπορεί να υπάρξει ανιδιοτέλεια. Αλλά ευτυχώς, έχω συναντήσει ανθρώπους που καταφέρνουν να με βγάζουν λάθος. Χαίρομαι γι' αυτό.

Κόλλησα. Να ρωτήσω; Γιατί με εκτιμούν; Μαλακία ερώτηση. Έχω τόσα πολλά χαρίσματα. Πάνω απ' όλα καλή καρδιά. Αυτό ίσως αρκούσε αν δεν είχαν όλοι οι άνθρωποι του κόσμου από μία καλή καρδιά. Καλή καρδιά και χοληστερίνη βέβαια, είναι αντιφατικές έννοιες...

Ένας άλλος φίλος σήμερα, μου είπε πως έγινε μπαμπάς. "Καλή φάση" μου είπε. Χάρηκα πολύ γι' αυτόν. Στο στρατό ήταν ο καλύτερος φίλος. Αυτό σου μένει από το στρατό συν κάτι ιστορίες για να γελάς όποτε τις θυμάσαι (αν και το πράγμα αλλάζει όταν σκεφτείς πόσες ώρες πέρασες όρθιος σε μία σκοπιά). Τέλος πάντων.

Με γαμάνε λίγο τέτοια νέα. Άλλοι στην ηλικία μου έχουν παιδιά κι εγώ δεν ξέρω τι μου γίνεται. Συναισθηματικά, επαγγελματικά, τα πράγματα είναι τόσο μπερδεμένα που δεν μου επιτρέπουν προγραμματισμό. Και τα χρόνια περνούν σαν τα λεπτά στο ρολόι μου. Σε λίγο θα είναι έξι. Κι εγώ θα έχω προλάβει μόνο ανοησίες. Λέξεις που δεν έχουν κανένα νόημα. Σαν εκείνες που χώθηκαν στον τίτλο...

υγ.: ευτυχώς ακόμα είναι 17:50...

Poison

..."I will never kiss again,
'cause there is nobody like you"...

Sleep And Dream

A smile that's bigger than your mouth,
A god that's sleeping on your back,
A secret roaming in your mind,
A chance is lost between your eyes,

A fairytale told on your arms,
A moon that's sliding on your belly,
A river flowing on your legs,
A moment trapped in your hair,

A man captured inside you...

Angel Left Wing, Right Wing, Broken Wing

...Look on the bright side, is suicide
Lost eyesight I'm on your side
Angel left wing, right wing, broken wing
Lack of iron and/or sleeping...

υγ: Στίχοι από το "Milk It" των Nirvana.

Sick And Destroyed

"Ελάχιστα χρήματα (... Ευρώ).

Εργασία που δεν μου έχει προσφέρει την παραμικρή ικανοποίηση και χαρά επί ... (μέχρι στιγμής) μήνες.

Καμία βοήθεια για συνεργασία σε άλλο Μέσο του ομίλου.

Καμία επιβράβευση για τη συνέπειά μου. Θεωρώ πως θα μπορούσα να αναλάβω με επιτυχία τη θέση του ... στο ... . (Εδώ θα μπορούσε να τεθεί και θέμα επιλεκτικής μεταχείρισης μεταξύ συναδέλφων).

Υπερβολικές απαιτήσεις (αν λάβουμε υπόψη τα καθήκοντα που μου έχουν ανατεθεί, τα χρήματα που λαμβάνω και την εργασιακή μου εμπειρία).

Καμία προοπτική (ακόμα και στο ... είναι προφανές πως προορίζομαι κυρίως για uploading).

Τοποθέτησή μου σε πόστο που εκ των πραγμάτων θα μπορούσε να καλυφθεί ακόμα και από ανειδίκευτο εργάτη.

Καμία συμμετοχή στο στήσιμο του ... ."


P.S.1: Όσα θα ακούσει ο διευθυντής όταν γίνει συζήτηση σχετικά με τον... ζήλο που επιδεικνύω στην δουλειά...

P.S.2: Ήθελα κάπου να πω τον πόνο μου (ξανά).

P.S. 3: Πιθανότατα, η λίστα να μεγαλώσει μέχρι την συζήτηση.

P.S. 4: Μυρίζει απόλυση (ή παραίτηση).

P.S. 5: Δεν με ενδιαφέρει καθόλου.

Έξοδος

Καρφιά στα χέρια και τα πόδια,
αγκάθια στο κεφάλι,
ληστές τριγύρω,
σύννεφα από πέτρα,
αμφισβήτηση,
προδοσία.

Πάντα υπάρχει όμως ένα ''αλλά''...

Χρόνια Πολλά σε όλους! :ο)

Staring At The Stars

I am bleeding. I guess you don’t know.

Wishes not fulfilled. I should have counted more stars falling…

Αθλητική Ενημέρωση (Λίγο Πριν)...

Ο κυρ Χρύσανθος θυμάται το ολοκαύτωμα της πατρίδας του, κάπου στην Ιεράπετρα το 1943. "Ήμουν δέκα χρονών τότε. Μου είπαν 'τρέξε στο σπίτι σας, σκότωσαν τον πατέρα σου και τον αδερφό σου'". Σπάει. Περνάνε δευτερόλεπτα με εκατομμύρια αναμνήσεις. Βρίσκει ξανά λίγη δύναμη. "Πήγα σπίτι και βρήκα τον πατέρα μου". Σπάει πάλι. Οι εικόνες πάνε πίσω. Γι αυτόν, έγχρωμες, για τις κάμερες της εποχής, ασπρόμαυρες. "Το κεφάλι του ήταν μισό..." Κλαίει. 75 χρονών άνθρωπος σπαράζει σαν μωρό...

Σε λίγο, τον λόγο παίρνει μία άλλη γυναίκα, με μεγαλύτερη ψυχραιμία. "Οι Γερμανοί έμπαιναν στα χωριά μας και λεηλατούσαν σε αντίποινα για τον θάνατο 12 στρατιωτών τους από τους αντάρτες. Δεν υπολόγιζαν ούτε παιδιά, ούτε άνθρωπο. Όσοι πρόλαβαν να κρυφτούν μέσα στο φαράγγι έζησαν. Όσους βρήκαν οι Γερμανοί όμως... Τους σούβλιζαν, τους έβγαζαν τα νύχια, τα μάτια και μετά τους άφηναν ζωντανούς."

Τηλεόραση, το μαγικό κουτί. Εκεί που περιμένεις το 4-0 και το παρασκήνιο του Παναθηναϊκός-Πανιώνιος, έρχεται το τελευταίο ρεπορτάζ του Κυριακάτικου δελτίου ειδήσεων των 21:00 για να σε κάνει να ξανασκεφτείς πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα (γενικά)...

Old Flame

I wish I was a page from your diary,
I know that its colour would be grey,
I wish you once read it again with innocence,
or burn this rather dark page away.

Blogged To Death...

Ζηλεύω. Το έγραψα και στο προηγούμενο post. Διαβάζω κείμενα που δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ και μελαγχολώ. Αναρωτιέμαι τι κάνω εδώ. Αναρωτιέμαι γιατί δεν ασχολούμαι με κάτι άλλο. Έκανα το γράψιμο επάγγελμα, διαβάζω πράγματα κάθε μέρα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αλλά απογοητεύομαι από τις συγκρίσεις. Στα 30 χιλιόμετρα δεν γυρίζεις πίσω. Μερικές φορές βαριέμαι. Μερικές φορές στερεύω. Μερικές φορές απαξιώ. Δεν ξέρω αν πρέπει να συνεχίσω. Άλλωστε ντρέπομαι για αυτό το blog. Φαντάζομαι τη μέρα που θα το ανακαλύψει ο αδερφός μου ή η φίλη μου. "Τι αδερφή αδερφός Θεέ μου" ή "Τι μαλάκας γκόμενος Θεέ μου". Μου αρέσει όμως το ''λίγο ακόμα''. Νομίζω πως μια μέρα θα γράψω το πιο ωραίο κείμενο του κόσμου. Και θα καλύψω τη ματαιοδοξία μου. Μετά θα πατήσω ένα quit κι όλα θα έχουν τελειώσει. Φαντάζομαι καμιά φορά τι θα γίνει αν εγώ σταματήσω να υπάρχω πριν από το (τύπου) ημερολόγιό μου. Τι θα απογίνει αυτό; Θα σέρνεται για πάντα σε ένα δίχτυ που συνεχώς απλώνεται. Και θα κουβαλάει όλες αυτές τις ανοησίες που έγραφα κατά κύριο λόγο σε ώρες γραφείου. Μη δίνεις σημασία...

Request 5 (Ελαττώματα)

Ο Thogias μου ζήτησε να γράψω για τα ελαττώματα μου. Λάθος. Πάντα είναι καλύτερο να δίνεις τον άχαρο ρόλο του κριτή σε άλλους. Θα προτιμούσα να μου λέγατε εσείς τι δεν σας αρέσει σε εμένα. Αλλά οκ, θα παίξω. Μου αρέσει να παίζω κι ας χάνω. Ψέμα...

1) Ντροπή
Υπάρχουν μεγαλύτεροι φόβοι από τους βιολογικούς και δυσκολεύομαι μερικές φορές να τους νικήσω...

2) Εσωστρέφια
Ή δεν υπάρχει χαρά και λύπη ή δεν έχω μάθει να γελάω και να κλαίω πολύ...

3) Οκνηρία
Υπάρχουν πολλές στιγμές που δεν έχω κουράγιο ούτε να γεμίσω με νερό το ποτήρι μου...

4) Ζήλια
Όχι φθόνος. Ζήλια...

5) Εγωισμός
Η τελευταία μου κουβέντα συχνά είναι η ίδια. "Άντε γαμηθείτε. Δεν έχω ανάγκη κανένα''...

6) Καλοσύνη
Τόση πολλή που μερικές φορές γίνομαι υποχείριο των αγαπημένων μου προσώπων. Βλαβερή για όλους...

7) Υπερανάλυση
Πάει καιρός από τότε που πήρε απόφαση η καρδιά μου και όχι το μυαλό μου...

Αυτά. Μου περίσσεψαν η ονειροπόληση και η χαμηλή αυτοπεποίθηση, αλλά... Δεν ξέρω. Προσθέστε τίποτα κι εσείς. Θα σας εκτιμήσω ακόμα περισσότερο... Παίξτε όλοι. Δεν θα ξανακάνω διακρίσεις... Φιλιά.

Past Imperfect...

I am the right person to do the wrong thing.
Condemned in obscurity.
Made to be the joker.
Yes, I made you smile.
Have you ever watched me carefully?

Here I am to gloriously fall alone.
Such a pleasure to rest on my ashes…

Request 4 (Περίοδοι)

Η Μαρία η Λεμονάτη μου ζήτησε να γράψω τις περιόδους 6,7,8 της σελίδας 123 του πρώτου βιβλίου που θα έβρισκα κοντά μου. Εγώ όμως έκλεψα. Γράφω τις περιόδους 6,7,8 και 9 από την πρώτη είδηση που διάβασα σήμερα στο in.gr.

..."Ο Ουίλιαμς μπορεί να θυμηθεί ημερομηνίες για δεκάδες γεγονότα της διεθνούς ειδησεογραφίας: τη γέννηση του πρώτου παιδιού του σωλήνα το 1987, το πολύνεκρο δυστύχημα σε χημικό εργοστάσιο του Μποπάλ στην Ινδία, το 1984, ακόμα και την φθινοπωρινή ημέρα του 1991 που ο Μάτζικ Τζόνσον ανακοίνωσε ότι είναι φορέας του HIV.

Ο Δρ Τζέιμς ΜακΚοχ, νευροβιολόγος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Αϊρβιν, μελετά τον Ουίλιαμς από πέρυσι το καλοκαίρι, παραδέχεται όμως ότι δεν έχει ιδέα πώς η μνήμη του μπορεί να λειτουργεί τόσο καλά.

Ο Δρ ΜακΚοχ είχε δημοσιεύσει μια παρόμοια περίπτωση το 2006 στην επιθεώρηση Neurocase και τώρα μελετά τον Ουίλιαμς και μια γυναίκα με αντίστοιχες ικανότητες.

Η ταλαντούχα εθελόντρια, που προτίμησε να διατηρήσει την ανωνυμία της, θεωρεί ότι πρόκειται για κατάρα και όχι για χάρισμα, αφού στο άκουσμα μιας ημερομηνίας οι αναμνήσεις κατακλύζουν το κεφάλι της σαν κινηματογραφική ταινία."...

Θα μου άρεσε να παίξουν η 3 parties a day, η weirdo, η life whispers, η alicia, το prasino liker και όποιος άλλος θέλει. Μου αρέσει η επιλογή μου κι ας έκλεψα. Η πραγματικότητα ξεπερνάει τη φαντασία, ε;

Parental Advisory, Explicit Lyrics

...και η τελευταία ταινία που είδαμε μαζί
έλεγε πως ''θέλω να γλείψω το γλυκό σου μουνί''...

υγ: έχω (σχεδόν) αρρωστήσει...

Deaditorial

Σπας τα φτερά τους, κλέβεις τα βέλη τους.
Τα βουτάς στο δηλητήριο, τα καρφώνεις στην πλάτη.
Συνοδεύεις το άρμα τους με Γρηγοριανούς μοναχούς.
Υποκρίνεσαι θρήνους και δακρύζεις μελάνι.
Φέρνεις τον ορίζοντα σου στους μείον τρεις μήνες.
Στέλνεις σκισμένα γράμματα στο παρελθόν σου.
Απλώνεις πάγο που δεν σπάει χωρίς θέληση.
Και αρχίζεις να ψάχνεις τις μάταιες ελπίδες σου.
Είναι εύκολο να σκοτώνεις αγγελάκια.
Κι ακόμα πιο εύκολο να τα διώχνεις από τον κήπο σου...

Το Αρκουδάκι...

"Ανάμεσα σε εσένα και το σκοτάδι υπάρχει μόνο το αρκουδάκι"...

Mate. Feed. Kill. Repeat.

Φαντάζεσαι μια μέρα να μάθεις πως τις περισσότερες ώρες της πρώτης σου μέρας τις πέρασες δίπλα σε ένα σκουπιδοτενεκέ;...

A Mi Luna

Hola!
Que tal chica? Como te va? Cuando vamos a beber una copita juntos? :o)
Don't apologize for being late - it is usual when you fall in love :oPPPPPP
Ok, ok, I am just kidding. I am really happy that you are a happy bunny and I hope you go on like that for the rest of your life :o)

As for me, well I am the ordinary john you know, the guy with the bad mood and all this shit, but I guess you have been used to it. Everything gives to my nerves - my unsatisfactory job, my perplexed relationship, my self, everything - and please don't expect my wedding invitation :o)
Well, yeah, I really want to talk with you again - I would talk about all these until you had your headache, but we are million miles away and I guess I have no one to talk to right now - because my friends don't know anything about the situation I am in. I don't want to spoil your time - sometimes it is enough for someone to know that the people he loves are fine and happy :o)
So, I wish you have a nice weekend and we talk again soon. I wish things were different. Adios.

Χόλιγουντ

Δεν με βλέπεις;
Νομίζεις ότι γελάω πραγματικά;
Σπάνιες είναι αυτές οι στιγμές.
Υποκρίνομαι.
Μέσα μου κλαίω.
Μην δίνεις σημασία.
Τα ψεύτικα χαμόγελα είναι πανεύκολα.
Με γνωρίζεις τόσα χρόνια αλλά δεν με ξέρεις καθόλου.
Δεν πειράζει.
Είμαι καλός ηθοποιός.
Κοίτα.
Χαίρομαι...