Deaditorial

Σπας τα φτερά τους, κλέβεις τα βέλη τους.
Τα βουτάς στο δηλητήριο, τα καρφώνεις στην πλάτη.
Συνοδεύεις το άρμα τους με Γρηγοριανούς μοναχούς.
Υποκρίνεσαι θρήνους και δακρύζεις μελάνι.
Φέρνεις τον ορίζοντα σου στους μείον τρεις μήνες.
Στέλνεις σκισμένα γράμματα στο παρελθόν σου.
Απλώνεις πάγο που δεν σπάει χωρίς θέληση.
Και αρχίζεις να ψάχνεις τις μάταιες ελπίδες σου.
Είναι εύκολο να σκοτώνεις αγγελάκια.
Κι ακόμα πιο εύκολο να τα διώχνεις από τον κήπο σου...