Friday, April 03, 2009

Αφηρημένο...

Αρχίζεις με ενθουσιασμό,
κάνεις όνειρα για το μέλλον,
προσπαθείς να γίνεσαι όσο καλύτερος μπορείς,
ανανεώνεσαι,
βρήκες κάποιον να βγάζεις τα απωθημένα σου,
ερωτεύεσαι, ερωτεύεσαι, ερωτεύεσαι,
όλα σου φαίνονται ομορφότερα,
νομίζεις πως κάπου βρήκες τον χαμένο ρομαντισμό του 2009 (ή του 2010 ή του 2011 κλπ. κλπ.)
προσπαθείς να είσαι πάντα εκεί,
δεν σε νοιάζει τίποτα άλλο,
θέλεις να το ζήσεις όσο πιο έντονα γίνεται,
νομίζεις πως όλα τα τραγούδια γράφτηκαν για εσένα,
νομίζεις...

Έρχονται οι μοιραίες λέξεις,
πέρασμα του χρόνου, ρουτίνα, συνήθεια, αγάπη (πριν ήταν έρωτας),
νιώθεις ότι θέλεις και λίγο ελεύθερο χρόνο,
χρειάζεσαι τις πραγματικά προσωπικές σου στιγμές,
ένας καυγάς είναι απλώς ένας καυγάς,
μερικές φορές δεν θέλεις αλλά δεν το παραδέχεσαι,
όλα πια μπαίνουν στη σφαίρα του νορμάλ
και δεν σε νοιάζει,
ή μάλλον σε νοιάζει, αλλά όχι τόσο ώστε να μην το ξεχνάς σε λίγα δευτερόλεπτα, άντε λεπτά, άντε ώρες,
το μέλι σου θα είναι εκεί,
ακόμα μπορείς να τρως και να σου φαίνεται νόστιμο,
νομίζεις πως όλα τα τραγούδια γράφτηκαν για εσένα,
νομίζεις...

Τελειώνεις;
Δεν ξέρεις τι να κάνεις,
αγαπάς (αυτό είναι το κρίμα),
δυσκολεύεσαι να πάρεις αποφάσεις,
σκέφτεσαι να δώσεις μερικές δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες ευκαιρίες ακόμα,
έρχεται άλλη μία λάθος απάντηση που σε πείθει ακόμα περισσότερο για τις σκέψεις σου,
αλλά είπαμε, αγαπάς,
και δεν ξέρεις που μπορεί να σε βγάλει αυτό,
βαριέσαι λίγο,
δεν βρίσκεις πια χρόνο,
οι ιδέες σου εξαντλήθηκαν,
μπορείς να το πας ως εκεί που σε πάει,
φοβάσαι ότι όλη αυτή η ανταπόκριση δεν είναι πια παρά ψυχαναγκασμός,
μέχρι που κάποιο βράδυ νομίζεις πως γράφεις το καλύτερο κείμενο σου, (δεν) εννοώ πως κάνεις το καλύτερο σεξ της ζωής σου - μέχρι το αμέσως επόμενο δηλαδή (...),
πλάνη,
βυθίζεσαι πάλι στην ψευδαίσθηση της ανασφάλειας,
αναρωτιέσαι γιατί είναι ακόμα εκεί για εσένα,
βρίσκεις και 2-3 χρόνια παραπάνω στη σακούλα σου και
ξαναγυρνάς στο σημείο μηδέν,
τότε που όλα σου φαινόταν ωραία,
ενώ στην πραγματικότητα ήταν απλώς η τόσο υποκειμενική σου ιδέα.

Στο μεταξύ, ακόμα νομίζεις πως όλα τα τραγούδια γράφτηκαν για εσένα,
αλλά αυτή τη φορά δεν φτάνει μόνο να το νομίζεις,
πρέπει να το πάρεις απόφαση.

Δεν υπάρχει σωτηρία. Τι περιμένεις; Είναι προφανές. Τελείωσε...
Αλλά εσύ ακόμα δεν ξέρεις...

13 Comments:

Blogger Γιώργος Τ. said...

Ουαου.. Εκπληκτική προσέγγιση συναισθημάτων.. Με προβλημάτισες λίγο στο τέλος, αλλά ίσως να έχεις και δίκιο.. Εγώ πάντως έχω βιώσει όλες τις καταστάσεις που γράφεις..Αλλά ποτέ δεν πίστεψα ότι τα τραγούδια γράφτηκαν για μένα.. Μήπως αυτό με σώζει??

9:47 am, April 06, 2009  
Blogger Rose said...

αφηρημένω ξεαφηρημένο, έχεις απόλυτο δίκιο!
Ετσι ακριβώς είναι

12:32 pm, April 06, 2009  
Blogger 3 parties a day said...

Πάντα ξέρεις. Απλώς δεν θέλεις να το παραδεχτείς :)

2:05 am, April 18, 2009  
Blogger prasino liker said...

Angel να ξερεις οτι παντα θα εισαι μονος σου.Αν το αποδεχτεις ,ειναι πιο ευκολη η καθημερινοτητα.Αν υπαρχει, μονο αλληλοσεβασμος και κατανοηση, η διαδρομη σε αυτο που αποκαλουμε ζωη, γινεται με την συνοδεια της μουσικης και των τραγουδιων που εχουν γραφτει μονο για σενα.Η παραλληλη πορεια δεν χρειαζεται ανταγωνισμους.Μονο αγαπη για την προσωπικοτητα και την ψυχη του συντροφου μας.
Δεν μπορουμε και δεν πρεπει να γινουμε ενα.
Καλο σου βραδυ.

1:44 am, April 20, 2009  
Blogger ολα θα πανε καλα... said...

Ναι,κάπως έτσι γίνεται.Και τα τραγούδια πάντα σε αφορούν,πρώτα τα χαρούμενα,αυτά με ερωτικούς στίχους,μετά τα μελαγχολικά,μετά ίσως ένα άγριο ροκ.Για όλες τις καταστάσεις που ζούμε έχουν γραφεί τραγούδια,δόξα τω Θεώ,μπορούμε να ταυτίσουμε στιγμές της ζωής μας με πολλούς στίχους,όσους θέλουμε,και πρέπει ίσως να περάσουμε όλη τη δισκογραφία για να πούμε,στο τέλος,πως ζήσαμε.
:)

7:04 pm, April 22, 2009  
Anonymous Αθανασία said...

Γειάσου αγγελάκι μου...πόσο δίκιο έχεις...μα πόσο...μιά κατάσταση που όλοι λίγο,πολύ την έχουμε ζήσει...άλλοι σε πιό μεγάλο βαθμό άλλοι σε μικρότερο..ναί σε καταλαβαίνω..αρκετά μπορώ να πώ.. είναι δύσκολο να χωνέψεις το τέλος...έ,δεν 'καταπίνεται'τόσο έυκολα..αυτό είναι..είναι λίγο 'δύσπεπτο'..και πονάει και πολύ η..συνειδητοποίηση του...τέλους..του οριστικού και αμετάκλητου ίσως;;......πολύ καλό πόστ...πολύ καλό....φιλάκια...

10:46 am, May 02, 2009  
Anonymous Αθανασία said...

Καλέ μου ήρθα για μιά καλημέρα,και γιανά σου πώ ότι τώρα πιά,θα με βρίσκεις εδώ-www.mikriahtida.wordpress.com ok;; φιλάκιααααα!....

10:48 am, May 12, 2009  
Blogger kat. said...

ολα καλα?

12:35 pm, May 13, 2009  
Blogger kat. said...

όχι ε?

12:35 pm, May 13, 2009  
Blogger kat. said...

ούτε εγώ..

12:35 pm, May 13, 2009  
Blogger prasino liker said...

Μια αγγελικη εμφανιση;

8:28 pm, May 17, 2009  
Blogger Angel Vs Life said...

Kalisperes! (x7)

Giorgo T.,
kalos irthes :o)
euxaristo poly - isos se sozei auto pou les gia ta tragoydia, tora pou to skeftomai, nai, auto se sozei :o)
na mas xanartheis :o)

rose,
akribos?

3 parties a day,
ola ta xereis :o)

prasino liker,
den tha ginoume ena :o)

ola tha pane kala,
sto telos tha eimaste koufoi :o)

athanasia,
xairomai pou xekinises ki esy :o) kali arxi!

kat,
ola kala mallon - gi' auto apousiazo edo kai kairo :o)

9:42 pm, May 18, 2009  
Blogger Fish-bait said...

This comment has been removed by the author.

12:02 pm, July 14, 2009  

Post a Comment

<< Home