Αφηρημένο...

Αρχίζεις με ενθουσιασμό,
κάνεις όνειρα για το μέλλον,
προσπαθείς να γίνεσαι όσο καλύτερος μπορείς,
ανανεώνεσαι,
βρήκες κάποιον να βγάζεις τα απωθημένα σου,
ερωτεύεσαι, ερωτεύεσαι, ερωτεύεσαι,
όλα σου φαίνονται ομορφότερα,
νομίζεις πως κάπου βρήκες τον χαμένο ρομαντισμό του 2009 (ή του 2010 ή του 2011 κλπ. κλπ.)
προσπαθείς να είσαι πάντα εκεί,
δεν σε νοιάζει τίποτα άλλο,
θέλεις να το ζήσεις όσο πιο έντονα γίνεται,
νομίζεις πως όλα τα τραγούδια γράφτηκαν για εσένα,
νομίζεις...

Έρχονται οι μοιραίες λέξεις,
πέρασμα του χρόνου, ρουτίνα, συνήθεια, αγάπη (πριν ήταν έρωτας),
νιώθεις ότι θέλεις και λίγο ελεύθερο χρόνο,
χρειάζεσαι τις πραγματικά προσωπικές σου στιγμές,
ένας καυγάς είναι απλώς ένας καυγάς,
μερικές φορές δεν θέλεις αλλά δεν το παραδέχεσαι,
όλα πια μπαίνουν στη σφαίρα του νορμάλ
και δεν σε νοιάζει,
ή μάλλον σε νοιάζει, αλλά όχι τόσο ώστε να μην το ξεχνάς σε λίγα δευτερόλεπτα, άντε λεπτά, άντε ώρες,
το μέλι σου θα είναι εκεί,
ακόμα μπορείς να τρως και να σου φαίνεται νόστιμο,
νομίζεις πως όλα τα τραγούδια γράφτηκαν για εσένα,
νομίζεις...

Τελειώνεις;
Δεν ξέρεις τι να κάνεις,
αγαπάς (αυτό είναι το κρίμα),
δυσκολεύεσαι να πάρεις αποφάσεις,
σκέφτεσαι να δώσεις μερικές δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες ευκαιρίες ακόμα,
έρχεται άλλη μία λάθος απάντηση που σε πείθει ακόμα περισσότερο για τις σκέψεις σου,
αλλά είπαμε, αγαπάς,
και δεν ξέρεις που μπορεί να σε βγάλει αυτό,
βαριέσαι λίγο,
δεν βρίσκεις πια χρόνο,
οι ιδέες σου εξαντλήθηκαν,
μπορείς να το πας ως εκεί που σε πάει,
φοβάσαι ότι όλη αυτή η ανταπόκριση δεν είναι πια παρά ψυχαναγκασμός,
μέχρι που κάποιο βράδυ νομίζεις πως γράφεις το καλύτερο κείμενο σου, (δεν) εννοώ πως κάνεις το καλύτερο σεξ της ζωής σου - μέχρι το αμέσως επόμενο δηλαδή (...),
πλάνη,
βυθίζεσαι πάλι στην ψευδαίσθηση της ανασφάλειας,
αναρωτιέσαι γιατί είναι ακόμα εκεί για εσένα,
βρίσκεις και 2-3 χρόνια παραπάνω στη σακούλα σου και
ξαναγυρνάς στο σημείο μηδέν,
τότε που όλα σου φαινόταν ωραία,
ενώ στην πραγματικότητα ήταν απλώς η τόσο υποκειμενική σου ιδέα.

Στο μεταξύ, ακόμα νομίζεις πως όλα τα τραγούδια γράφτηκαν για εσένα,
αλλά αυτή τη φορά δεν φτάνει μόνο να το νομίζεις,
πρέπει να το πάρεις απόφαση.

Δεν υπάρχει σωτηρία. Τι περιμένεις; Είναι προφανές. Τελείωσε...
Αλλά εσύ ακόμα δεν ξέρεις...