65% Φόβος...

Όταν έρευνες δείχνουν πως στα 7 χρόνια γάμου, περίπου το 65% των Ελλήνων κι ένα ανάλογο ποσοστό Ελληνίδων, έχουν ήδη ματώσει το στεφάνι τους, σε εμένα τον ρομαντικό, το μόνο που απομένει είναι ο φόβος...

Ό,τι Πάρεις 700 Ευρώ (Άντε 750)...

Πως να χαρείς για τις επιλογές σου,
όταν δεν μπορείς να τις αξιοποιήσεις;

...και...

Τί να τις κάνεις τις κατακτήσεις σου,
αν δεν μπορείς να τις απολαύσεις;...

Ω, Καίει...

- "Σκέφτομαι, πως αν είναι να τσακωνόμαστε έτσι, καλύτερα να το σταματούσαμε εδώ."
- "Οκ."
- "..."
- "..."

Συνταγή Για Καλημέρες

1 φιλί στη μαμά ή στον μπαμπά ή στον αδερφό ή στη φίλη ή, ή, ή, ή, ή σε όλους.
1 χυμός πορτοκάλι.
1 sms στο αγαπημένο σου πρόσωπο.
1 κουβέντα στο pet σου.
1 χαμόγελο (έτσι, γενικά κι αόριστα). :o)
1 μπισκοτάκι σοκολάτας.

κι άλλα υλικά που προσθέτει ο εκάστοτε πειραματιζόμενος :ο)

υγ1: Δεν με λένε Βέφα, αλλά Γιάννη. :ο)

υγ2: Α, ναι, λίγο ήλιο μην ξεχάσετε! :ο)

Άγνοια Κινδύνου

"Δεν ξέρω αν θα ξαναζητήσω συγγνώμη που δεν εννοώ."

υγ: Λόγια που ακόμα δεν τόλμησα να ξεστομίσω (ούτε και ξέρω αν πραγματικά θα ήθελα)...

Request 3 (Αντικείμενο)

Η Life Whispers με έβαλε στο παιχνίδι περί αντικειμένων που αγαπάμε και με γέμισε σκέψεις.
Γιατί να αγαπάς ένα αντικείμενο;
Πόση ματαιοδοξία κρύβουν οι επιλογές σου;
Πόσες αναμνήσεις ξεθάβεις όποτε τα κοιτάζεις;
Πόσα πρόσωπα χαμογελούν μέσα στο μυαλό σου;
Πόσα ταξίδια σου έμειναν;
Πόσο μεγάλωσες;
Πόσο άλλαξες;
Πόσο πολύτιμο μπορεί να είναι ένα κομμάτι χαρτιού;
Πόση σημασία έχει για το μέλλον σου ένα παιδικό παιχνίδι;
Και τι απέγιναν οι εικόνες που θα είχες από αντικείμενα που δεν αγάπησες τόσο και πετάχτηκαν στο χρόνο;
Δεν μπορώ να διαλέξω αγαπημένα αντικείμενα.
Είναι ανόητο αλλά μπορώ να δεθώ ακόμα και με ένα post it.
Κι ακόμα πιο ανόητο είναι πως δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο περισσότερο.
Είναι πολλά όσα έχουν την ίδια σημασία για εμένα.
Και δεν πρόκειται να κάνω διακρίσεις.
Δεν μπορώ να αμελήσω κομμάτια του εαυτού μου...

Όνειρο...

Δεν αντέχω άλλο τα ταξίδια στο χρόνο
Στέκομαι στο μπαλκόνι του φθινοπώρου
Χτισμένο στο νοτιότερο σημείο του κύκλου μας
Πετάς στο κενό σαν έωλο όνειρο
Η διαφάνειά σου κρύβει το φως μου
Όσο με πλησιάζεις γίνεσαι πιο απειλητική
Πιέζομαι, φοβάμαι, πονάω
Θέλω να τρέξω μακριά
Αλλά τα πόδια μου ζυγίζουν όσο η γη
Είμαι πια στο έλεός σου...