Λοιμώδης Μονοπυρήνωση

Έπεσε η κατάρα, έπιασε η κατάρα. Σήμερα συμπληρώνω 25 μέρες πυρετού, αν και πρέπει να παραδεχτώ πως πλέον σπάνια θα ξεπεράσω το 37,5. Δεκατάκια. Τίποτα δεν είναι για κάποιον που επί 15 μέρες χτύπαγε 39αρια, που πλέον έχει μάθει να μετράει τη θερμοκρασία του σώματός του χωρίς να βάλει θερμόμετρο, που πέρασε μία εβδομάδα σε δημόσιο νοσοκομείο, που έχασε πέντε κιλάκια πιο σύντομα από ποτέ, που έμεινε στο ίδιο δωμάτιο με δύο βαριές περιπτώσεις, που έκανε περίπου τρεις εβδομάδες να βγει έξω, που παραλίγο να συνεχίσει να τουρτουρίζει παρά τον αφρικανικό καύσωνα, που έχει καθυστερήσει τραγικά να οργανώσει τις θερινές του διακοπές, που θα πάρει μόνο ένα μέρος του μισθού του, που πρέπει να δουλέψει μετά από 20κάτι μέρες απραξίας, που ακόμα περιμένει αιματολογικές εξετάσεις (θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερο...), που, που, που. Epstein Barr. Σιγά. Υπάρχουν πολύ πολύ πολύ πιο ζόρικες καταστάσεις. Πάλι καλά λέω δηλαδή. Αλλά φιλιά μετά από 15 μέρες και αν. Και τώρα; Περαστικά...