Request 2 (Τραγούδια)

Alicia άργησαν λίγο αλλά ήρθαν (άσε που μερικά μάλλον έχασαν τον δρόμο)... :ο)


Λοιπόν, από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις, ειδικά αν τυχαίνει η δουλειά σου να έχει να κάνει με μουσική. Χύμα τελείως, γράφω όσα μου έρχονται αυτή τη στιγμή.

"Come As You Are" - Nirvana: Εγώ ο αδερφός μου και ένας φίλος, καθισμένοι στη σκιά ενός τηνιακού περιστεριώνα, πολλά χρόνια πριν, να αγναντεύουμε το Αιγαίο και να βλέπουμε μέχρι τη Χίο. Νομίζω τότε άρχισαν όλα (πιο σοβαρά)...

"For Whom The Bell Tolls" - Metallica: Η πρώτη μεγάλη συναυλία της ζωής μου στη Ριζούπολη, το '99, μαζί με Monster Magnet, λίγους μήνες πριν μπω στρατό. Σχεδόν έπαθα αφυδάτωση από το πρώτο κομμάτι των Monster Magnet, τα ντραμς των Metallica ακόμα νιώθω πως μου καρφώνονται στο στήθος.

Όλα των Alice In Chains: Ήταν που ήταν ένα από τα πιο αγαπημένα μου συγκροτήματα, πέθανε και ο τραγουδιστής τους την μέρα που χώριζα για πρώτη φορά. Περίπου πεθαίναμε παρέα...

"Getting Away With It (All Messed Up)" - James: Όχι τόσο αγαπημένο, αλλά και μόνο που θα θυμάμαι πως δυνάμωνες την ένταση στο συγκεκριμένο κομμάτι, κάθε φορά που το άκουγες, μου αρκεί για να είναι εδώ.

"Light My Fire" - Doors: Γαμώ τους Doors. Έτσι, απλά.

"Κάθε Ηλιοβασίλεμα" - Ρίτα Σακελλαρίου: Ποτέ να μην νυχτώνει...

"Battle Of Evermore" - Led Zeppelin: Μετά από κάθε αποτυχία, έρχεται ο βαρκάρης να σε πάει εκεί που πρέπει...

"We Gonna Feel It" - Chris Lawyer And Thomy: Καινούριο, πολύ mainstream, αλλά έμαθα ήδη να το παίζω στην κιθάρα για να κλαίω συχνότερα, όταν θυμάμαι εκείνο το πρωινό δίπλα σου...

"Another Chance" - Roger Sanchez: Δύσκολα μπορώ να θυμηθώ καλύτερο βιντεοκλίπ (κι έχω δει πολλά, πιστέψτε με).

"All Is Full Of Love" - Bjork: Αλήθεια λέει.

"Sweet Thing" - Skinny: Πως μπορείς και ξεσκίζεις αρκουδάκια;

"Eulogy" - Tool: Χωρίς σχόλιο.

"Satan" - Orbital: Ήμουν κι εγώ στον Λυκαβηττό το 2001...

"All The Small Things" - Blink 182: Ούτε μου άρεσαν ποτέ ιδιαίτερα, ούτε θα έπρεπε να αναφέρω τέτοιο γκρουπ τώρα που άγγιξα τα 30, αλλά τι να κάνω που το έπαιξε το μικρό καφέ στα Εξάρχεια, τότε που μου έλεγες πως με αγαπάς τόσο πολύ, που πρέπει να με αποφύγεις κι εγώ σου απαντούσα να μην ανησυχείς γιατί φορούσα την καλύτερη μου πανοπλία;

"Everloving" - Moby: Το είπα και στη Desposini. Παίζει να είναι και το πιο λυπητερό ορχηστρικό κομμάτι που υπάρχει...

"The Wall" - Pink Floyd: Δεν τρελαίνομαι για Floyd, αλλά "The Wall" φρακαρισμένο στα beats από τον Dave Seaman, με εσένα δίπλα μου, και να ξαναγναντεύω Αιγαίο, ενώ χαράζει, από το Cavo Paradiso στη Μύκονο, δεν νομίζω να το ξαναζήσω.

Κρίμα που ξεχνάω πολλά από τα περίπου 20 χιλιάδες τραγούδια που βόσκουν στη δισκοθήκη μου (είμαι και λίγο ψώνιο, ε; ε;), αλλά αυτή τη στιγμή αυτά μου ήρθαν, αυτά σας δίνω. Μάλλον βιάστηκαν περισσότερο. Μάλλον έχουν κάτι σοβαρό να μου πουν...